Με βαση αυτο το τραγουδι και με το συνδυασμο καποιων μικρων αλλα ουσιαστικων συζητησεων...καταφερα μεσα σε τοσα λιγα,μικροσκοπικα δευτερολεπτα να αλλαξω την κοσμοθεωρια μου.Η τουλαχιστον ενα μερος της!
Λοιπον...αγαπημενος στιχος στο τραγουδι...
Εσύ δεν ήσουνα που μίλαγες για ιπτάμενες στιγμές;
κι οταν οι στιγμες δεν καταφερουν να γινουν παντοτινες αναμνησεις...χανεται η μαγεια ολη...ιπταμενες στιγμες λοιπον..
Ετσι αποφασισα να μην αφησω αλλο χρονο . Το παρελθον ειναι ο οδηγος του μελλοντος,σωστα?
Υπαρχει προοδος μονο οταν καταφερεις να καταλαβεις τι ειναι αυτο που σε ματωνει και να το σκοτωσεις και να το προσπερασεις.Δυσκολο μεν,αλλα εφικτο .
Ειναι μικρες στιγμες που γινονται μεγαλες αναμνησεις . Ειναι στιγμες που τις ερτωτευεσαι . Και ειναι και ατομα που αξιζουν .
Γιατι οσοι σε κανουν να ξεχνιεσαι, ειναι σημαντικοι . Γιατι οταν νιωθεις ασφαλεια μεσα σε δυο χερια, κλεινεις τα ματια σου και δημιουργεις εναν μικρο παραδεισο .
Ελεγα πως ειχα εγκαταλειψει τα δυνατα συναισθηματα . Μουφες!Ολα μια ιδεα ειναι,και κοιτα να τη ζησεις!
Η ιστορια μοιαζει να επαναλαμβενεται.Πεφτεις,πεφτεις και επειτα οπ!Βρηκες την ακρη...
Και υπαρχουν πολλα χρυσοψαρα εκει . . .
(για το ατομο που μου εβαλε ξανα μυαλο . Μην με αφησεις μονη, το υποσχεθηκες..)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου