You're turning into something you're not.

Γιατί έρχεται κάποιος, σε κλωτσάει και σε ρίχνει μέσα σε ένα πηγάδι.  Ήταν φορές που, πάλευες καιρό να βγεις από κει μέσα, και δεν έβλεπες την ώρα να γυρίσεις πάλι πίσω. Έπειτα, πάλι θα βρισκόταν κάποιος, για να κάνει την ίδια δουλειά. Άλλες φορές αργούσες να βγεις απ'το πηγάδι, άλλες πάλι επιδίωκες να ρίξεις άλλους μέσα σε αυτό. Έλα όμως που μια μέρα έγινε κάτι ξαφνικό. Ήρθε ένα μεγάλο μαύρο σύννεφο, γεμάτο εγωισμό και σε κλώτσησε δυνατά μέσα στο πηγάδι. Ξάφνου, θεριεύεις, βάζεις τα δυνατά σου και βγαίνεις για ακόμη μια φορα. Όμως αυτή τη φορά δε γυρνάς πίσω...Αυτή τη φορά παίρνεις διαφορετικό δρόμο. Και αρχίζεις να ξεχνάς αυτόν που ήξερες ως τώρα. Κάθε αρχή και δύσκολη δεν λένε άλλωστε; 

Αν τύχει και το διαβάσεις αυτό,θυμήσου πως με πλήγωσες, μα δεν σου έδειξα τα σημάδια για να το καταλάβεις. Λένε ότι αυτός που πληγώνει, πονάει περισσότερο από αυτόν που πληγώνεται...Μακάρι να μην είναι έτσι όμως. Τόσο καιρό έμαθα να είμαι δυνατή, και αν δεν το έχω, τελικά, καταφέρει αυτό, τουλάχιστον έμαθα να φαίνομαι δυνατή. Καλύτερα είναι έτσι τα πράγματα σου είχα πει, θυμάσαι; Ας παραμείνουν έτσι λοιπόν. Και ας με βασανίζει ένα μεγάλο γιατί...

 Γιατί είχα και έχω πάντα την τάση να συνδέω άτομα και καταστάσεις με μουσικές...

Changes . . .

Πώς έχουν αλλάξει έτσι όλα...
Οι παρέες...Τα μέρη...Οι μουσικές...Οι αντιλήψεις...Εμείς οι ίδιοι...


Θαρρούσαμε πως μόνο εμείς είχαμε όνειρα μεγάλα...Πειστήκαμε...
Μα δες πως λάθος είμασταν...


Διώχνεις ανθρώπους μακριά σου,ενώ ξέρεις πως δίπλα σου θες να τους έχεις .
Επηρέαζεσαι από γνώμες φιλικών προσώπων . . .


Δες...Τώρα φεύγεις όλο και πιο μακριά...Να ξεφύγεις από τι;
Από το όνειρα που βλέπεις να καταστρέφονται;


Από εγωισμό και φόβο μήπως ανακαλύψουν και οι άλλοι τις κρυφές επιθυμίες σου;
Ή μήπως από ανάγκη. . .


Μπορεί και να μη θέλω να γίνουν τα πράγματα όπως κάποτε . . .
Μπορεί και να θέλω να τα αλλάξω όλα . .. 


Το σίγουρο είναι πως κάποια πράγματα θέλουν δύναμη να τα ξεκινήσεις πάλι απ' την αρχή . . .
Και ίσως δε μου απόμεινε όση χρειάζεται . . .


Μακάρι να έχεις εσύ κάμποση . . .
Εγώ βάζω τη θέληση . . .


Αν μπορείς, μείνε . . . 


Mόνο μη γίνεις σκιά . . .

Αδυναμία .

Κι εγώ που δε σε γνώριζα μα πάντα σ αγαπούσα
κι εγώ που σε φοβόμουνα και στη σκιά σου ζούσα
είχα ένα ψέμα για να ζω και εκτοξευμένος στο κενό
δε μπόρεσα να θυμηθώ γιατί πονούσα ...


Προδοσία;
Μα όχι, έχεις φύγει .
Ώρες ώρες πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτομαι εκείνο το μέρος...
Πάντα σκοτεινό . 
Πόσα ψέματα ειπώθηκαν άραγε εκεί, μα και πόσες αλήθειες ...
Δε σε θυμάμαι ... 
Η εικόνα ξεθώριασε ...
Ο ήχος σταμάτησε ...


Δεν θα αφήσω αυτά τα δάκρυα να κυλήσουν...Δεν πρέπει...


Όμορφη βραδιά απόψε...Κρυώνω...


(Αδυναμία. Στιγμές αδυναμίας. Αυτό είναι όλο. Μπορεί και φόβος . Μα ποιος δε φοβάται τις αναμνήσεις....)