Τι παραπάνω να γράψω όταν οι λέξεις δεν μπορούν ΚΑΝ να περιγράψουν έστω και το ένα χιλιοστό αυτών που είναι μέσα μου. Ακόμα και τα δευτερόλεπτα έχουν αξία. Είναι εκπληκτικό, το ότι κάθε λεπτό μπορείς να γνωρίσεις ακόμα καλύτερα το χαρακτήρα κάποιου. Οι κινήσεις του, το γέλιο του, οι αυθορμητισμοί του, οι λέξεις του, το ίδιο του το κοίταγμα . Με εκπλήσσεις. Καθώς σε παρατηρώ, ανακαλύπτω ακόμα περισσότερο την ομορφιά σου. Ανακαλύπτω όλα εκείνα που σε κάνουν ξεχωριστό. Όλα όσα με έκαναν να σε αγαπήσω, και, να σε αγαπάω όλο και πιο πολύ..
3 σχόλια:
(Μένω σ'αυτό το "για πάντα".)
Δύσκολη η λέξη "αιωνιότητα", προβληματική. Οι όσες εμπειρίες είχα μέχρι σήμερα σε συνδυασμό με την αθεϊα, μου έχουν μάθει πως πρόκειται για ουτοπική έννοια. Κάτι όμως μέσα μου το αρνείται αυτό. Νομίζω υπάρχει, όχι αυτούσια, αλλά τη δημιουργούμε εμείς, οι άνθρωποι.
Εξάλλου, είμαστε πολύ νέοι για να παρατήσουμε αυτά που επιθυμούμε. Ναι, ψάχνω αυτό το "για πάντα". Ελπίζω να το βρεις και συ.
Το "για πάντα", καλώς ή κακώς δε θα μπορέσουμε να το έχουμε ποτέ, αν θέλουμε να λεγόμαστε ρεαλιστές. Μα οι αναμνήσεις που θα είναι για πάντα; Αυτές δεν είναι που μετράνε;
Ναι, σ΄αφήνω. Παρακαλώ.
Δημοσίευση σχολίου