Εισαι ελευθερος οταν δεν εχεις τιποτα
και στου βυθου σου ταξιδευεις το σκοταδι


Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Ingenting.

Σα να μη μπορώ πια να νιώσω, να μη μου έχει  κάτι  πια να νιώσω. Γλυκό όμως αυτό το κενό.
Χαρίζεις τον εαυτό σου όσο μπορείς μια φορά, και μετά φοβάσαι να το ξανακάνεις.
Όχι, δε φοβάσαι μη ξαναχάσεις κάτι. Φοβάσαι γιατί ξέρεις ότι δε θα είναι αρκετό.
Ξέρεις ότι τίποτα δεν είναι. Έμαθες ότι τώρα τίποτα δεν μπορεί να κρατήσει, να μείνει.
Ούτε καν εσύ.




Μα αυτό το "πάντα" γιατί το κυνηγάμε; Βοηθάει μόνο να το λέμε την ώρα των υποσχέσεων, την ώρα των ονείρων. 
Την ώρα που θέλουμε όλα να μοιάζουν σίγουρα. 
Μα, δες, ετούτη η ώρα ξεγλίστρησε γρηγορότερα απ' ότι θαρρούσες. 
Έφυγαν από μέσα σου τα δαιμόνια που σε κρατούσαν ζωντανή.
 Και τώρα ζεις με την ελπίδα να αισθανθείς κάποτε μέσα σου αυτό το ρίγος από το ουράνιο τόξο που έσκαγε μέσα σου.



3 σχόλια:

Unknown είπε...

Να αφήνεις να σε πλημμυρίζουν αληθινότερα όνειρα. Και να αναζητάς το πάντα σε πιο αθάνατες ιδέες. Αλλιώς αναζητάς κάτι σε ένα μέρος που δεν πρόκειται ποτέ να το βρεις. Και μετά στενοχωριέσαι.

Πες μου ότι αυτά τα βρίσκεις προφανή.
Απάντησε με ένα "ναι".

YouAreMajesty είπε...

NAI!

Απλά ίσως έχουν δίκιο που λένε "για να σηκωθείς, πρέπει να πέσεις"
Αυτό που κάποτε φάνταζε αήττητο και παντοτινό πέθανε από τα δικά μου χέρια.
Και ο λόγος; Η σκέψη ότι από τα ίδια αυτά χέρια θα γεννηθεί κάτι μεγαλύτερο.

CineFre@k είπε...

Πολύ όμορφο:)

"Σα να μη μπορώ πια να νιώσω, να μη μου έχει κάτι πια να νιώσω. Γλυκό όμως αυτό το κενό.
Χαρίζεις τον εαυτό σου όσο μπορείς μια φορά, και μετά φοβάσαι να το ξανακάνεις."

Ακριβώς.